Nesdorim rozejrzał się po okolicy, rozwierając oczy, próbował jak najszybciej dopatrzyć się w mgle możliwych przeciwników. Jego umysł wręcz przepełniony był żądzą krwi i tylko rozum sprawiał, że stał w miejscu i wypatrywał ofiarę zamiast w berserkerskim szale pognać przed siebie. Jednak nagle jego instynkty wojownika na moment wymknęły się z pod kontroli sprawiając, że wrzasnął.
- NO DALEJ, CHODŹCIE TU TCHÓRZE! - jego zastraszający głos powędrował wgłąb pustkowia, będąc słyszalnym wyraźnie jeszcze kilkadziesiąt metrów dalej.
On sam trzymał swój miecz dwuręczny na ramieniu, trzymając go mocno w pogotowiu gotowy do potężnego zamachu, wzmocnionym dużą ilością adrenaliny wpompowaną do jego krwiobiegu.

Ostatnio edytowany przez Gracjando (2017-01-05 04:23:55)

Mgła jakby z każdą chwilą wydawała się gęstsza i gęstsza, aż mieli problem zobaczyć drugą stronę swojej formacji, jedynie zarysy. Słyszeli jednak bardzo dobrze- upiorne wycie wilków, przewijane jakby echem, trochę warkotem. Nienaturalnym. Przesuwało się z lewej na prawą, przesuwało...
Aż nagle nie pojawił się kolejny aktor- przynajmniej na to wskazywał głos. Niby ludzki, ale bardzo gardłowy, jakby połączyć śpiewaka operowego z włączonym silnikiem. Coś wydarło się jakby na wilki, słychać było mocne uderzenie połączone ze skomleniem. W mgle coś jakby zaświtało, jakby odleciało nieco bliżej podróżników. I znieruchomiało.
Zapach był paskudny, jakby gnijące mięso przewiązane czymś bardzo ostrym, duszącym. I nie był to słodki zapach.
Usłyszeli kroki, ciężkie, dudniące. Jakby w ich stronę. Ujadanie wilków nasiliło się i zaczęło roznosić na szerszy teren, na północny wschód od nich.

Edgar próbował rozeznać się w sytuacji ale w obecnej mgle niezbyt to było możliwe. Dochodzący ich odór był paskudny i "rycerz" zatęsknił za swoim niemal całkiem szczelnym hełmem. To coś przed nimi, pachnące gorzej niż niejeden żebrak w jego kiedyś pięknym mieście jednak może w jakiś sposób walczyło z wilkami czy innym diabelskim pomiotem przed nimi. Albo może ten smród sprawi że nie będą chciały podejść. Tak więc obrócił się do pozostałych i znacznie ciszej niż wcześniej zwrócił się do nich:
- Dobra, powoli idziemy przed siebie. Miejcie oczy oraz uszy dookoła głowy i nie róbcie nic głupiego. Nesdorim, teraz lepiej nic nie krzycz. Ian, trzymaj się za mną.
I ruszył jako pierwszy przed siebie, z podniesioną tarczą, starając się nie zwracać na to jak mocno zdawało się mu walić serce, trochę mniej hałasując zbroją niż zwykle.

Ian trzymał się tuż za rycerzem i rozglądał się dookoła uważnie wypatrując ewentualnego niebezpieczeństwa.

W międzyczasie Nesdorim ochłonął w pewnym stopniu, będąc cały czas zapalonym do walki, ale tym razem trochę mniej narwanym. Wszechobecna mgła sprawiała, że jego umysł ogarniał lekki strach, a więc i on uważniej się rozglądał, by zaraz nie stracić głowy, bądź innej znaczącej części ciała w wypadku nagłego ataku. Po chwili okazało się, że dotarli do drzewa. Mężczyzna spojrzał na nie i rozejrzał się po raz setny po okolicy. Momentalnie zabrał głos:
- To... co teraz robimy? Czekamy przy tym drzewie na te psy? - rzucił o psach, według niego było to najsensowniejsze wytłumaczenie tych całych warkotów i wycia.

Chłopak chwycił miecz oburącz by ręce mniej mu się trzęsły ze stresu.
- Ta mgła jest dziwna, nie mamy niczego co mogłoby ją rozwiać? Żadnego światła ani ognia? - głos miał drżący ze strachu. Nagle jego miecz rozbłysnął jasnym białym światłem ukazując drużynie wilki i rozjaśniając nieco sytuację.

Edgar zaklął dość głośno pod nosem, po czym ruszył w stronę mutanta - nie był to sprint, ponieważ Edgar bał się iż łomot zbroi skupi uwagę pokraki i straci swoją okazję ale z pewnością były strażnik miejski nie zwlekał z odsieczą kompanowi w potrzebie. W chwili gdy tylko dobiegł do mutanta wykonał zamach buławą w kark stwora wykorzystując impet całego ciała, z nadzieją iż zakończy żywot pokraki zanim ona zakończy żywot Nesdorima.

Ostatnio edytowany przez Fillpl (2017-01-07 23:17:28)

- Zostań strażnikiem mówili... będzie fajnie mówili...
Mamrocząc pod nosem, Edgar najpierw upewnił się że bestia faktycznie nie żyje. Następnie, starając się samemu nie porzygać spróbował odgarnąć zwłoki mutanta z Nesdorima, co nie było zbyt proste, zważywszy na rozmiary potwora.