- Nic mi już nie zostało. Mam krew na ręcę i nie mogę jej zmyć. Nie będę już walczył. Daj mi umrzeć i odnaleść pokój duszy.
Obrócił się z pozycji bezpiecznej na plecy, leżał z rozłożonymi szeroko rękami i nogami.

Cicho zachichotał.
- To się świetnie składa. Jak będziesz grzeczny to może dzięki tobie nikt już nie umrze. Brzmi kusząco?
Oparł się o skrzynie patrząc się na anioła z sarkastycznym uśmiechem.

- nawet bardzo. Mów czego chcesz. - stanął trochę pewniej na nogach.

- nie powiem jej o tym co się tu stało. Nie chcę jej tego mówić. Nie zrozumie.

- Spokojnie młody. Najpierw wróci Banjali i sobie z nią porozmawiamy. Tylko lepiej nigdzie nie znikaj.
Pokazał na niego palcem po czym odwrócił się do Lucy zapytał cicho.
- ...nie zrobił Ci krzywdy?

Kalini uśmiechnął się smętnie gdy Banjali sprawdziła czy idzie za nią. Szedł, ale raczej o wiele wolniej od niej.
- Na razie idę za tobą, nie martw się. Następnego razu może nie będzie.
Głowę miał pełną myśli.

- To idź, śmiało, jak dopadnie Cię samego to nikt się za Tobą nie wstawi.
Machnął ręką i spojrzał na anioła lekceważąco.


Pomieszczenie było dosyć obszerne. Na ścianach wisiały obrazy przedstawiające różne osoby w mundurach, prawdopodobnie kolejnych naczelników. Były też zdjęcia grupowe służby więziennej oraz półki z rozmaitymi książkami, kronikami, teczkami i dokumentami. Na środku pomieszczenia stał stół z kilkoma krzesłami, pod oknem na przeciwko drzwi wejściowych stało biurko. Naczelnik więzienia paląc papierosa nerwowo patrzył się gdzieś w przestrzeń. Przy stole siedziały 3 osoby. Kotecki, Stasiek i Aneta. Komendant chodził od ściany do ściany patrząc się gdzieś w podłogę. Przy samych drzwiach stał niewysoki mężczyzna o dobrotliwej twarzy w mundurze strażackim.

- Czyli jakie straty.
- Ośmiu.
Powiedział cicho Kotecki, patrząc się gdzieś w przestrzeń zamyślony. Aneta wyglądała nadal na wstrząśniętą, Stasiek był chyba za głupi by rozumieć powagę sytuacji.
- Napastnicy prawdopodobnie naziści albo anarchiści... Przy czym nie mieli przy sobie nazistowskich... No, emblematów, swastyk, i tak dalej.
Trójka przyjechała moto-drezyną na posterunek niedługo po odbiciu quinkana. Nic nie mogło przygotować ich na widok tylu trupów. O sytuacji doniesiono Komendantowi, on natomiast zarządził jak najszybsze spotkanie w gabinecie naczelnika w więzieniu.
- Quinkana... Nie ma. Odbili go. Albo... Albo sam się odbił, rura była wyrwana. Nie było też ptaka.
Kontynuował Kotecki.
- Może byli odbić ptaka?
- Nie...
Wtrąciła się Aneta.
- Ptak nie miał z tym nic wspólnego. Tak po prawdzie był pewnie niewinny.
Komendant spojrzał się w dal po czym zaklął siarczyście.
- Kuuurwa! &%$# MAĆ! Ośmiu zabitych, skradziona broń, nieznani sprawcy, dodajmy że na wolności przebywa dwóch więźniów, w tym jeden groźny, którzy będą rozpowiadać po mieście o "metodach śledczych" jakie stosujesz Kotecki. $@%#!
Kotecki poczerwieniał ze złości. Teraz dopiero komendant ma quinkana za "groźnego więźnia"? Rychło w czas!
- Panie komendancie. Od początku prosiłem o wsparcie. Od początku mówiłem że sprawa jest poważna, że na kradzieży paliwa się nie skończy. Gdybym miał ludzi, być może zdusilibyśmy sprawę w zarodku. A teraz jest %$#@!
Niemal krzyknął na przełożonego. Ten przez moment spojrzał się na niego ze wściekłością, lecz po chwili zdawał się uspokajać. Złość na jego twarzy zamieniła się w zmartwienie. W słowach Koteckiego mogło być ziarno prawdy.
- ...Miałeś rację Kotecki. Przyznaję, nie doceniliśmy sytuacji.
Komendant wyprostował się po czym spojrzał poważnie na całą ekipę.
- Zarządzam co następuje. Sprawa Gangu Paliwowego zostaje wpisana na listę spraw priorytetowych. Złapanie członków tego gangu, żywych lub martwych jest od teraz sprawą wysokiej wagi. Tak samo jak znalezienie Andrzejewskiego. Strzelca wyborowego który oskarżony jest o współpracę z gangiem. Każdy oddział policji zostanie poinstruowany aby zatrzymywać ciężarówki zgodne z opisem Żuka. Wydrukowane zostaną listy gończe na podstawie portretów pamięciowych i zdjęć. O jakich potencjalnych członkach gangu nam wiadomo Kotecki?
- Quinkan, to nie podlega wątpliwości. Ponadto białowłosy i łysy. Do gangu należą osoby o pseudonimach Viceroy i Kalina lub Kalini. A także dziewczynka, Lucy. Ona nie została porwana, należy do nich. W sensie, jest członkiem ich szajki poniekąd. Oraz ten jeden spod komendy. Darkar. Niezbyt rozgarnięty. O innych nam nie wiadomo ale musieli mieć niezły oddział aby odbić quinkana. No i ten hotelarz...
- Myślisz że ten Gang Paliwowy ma powiązania z nazistami albo anarchistami?
- Prędzej Anarchistami. Są bliżej. Poza tym wątpię żeby naziści chcieli odbijać kosmitę.
- A może po prostu był to spontaniczny atak?
- Wątpię. Są łatwiejsze sposoby na zdobycie broni, której wcale nie mieliśmy tak dużo. Ponadto taki "spontaniczny atak" miałby małe szanse powodzenia. Jestem przekonany że chcieli odbić więźnia.
- A tych trzech których wysłałeś do hotelu?
- Nie wrócili. Nie wiem co z nimi. Nie ma kontaktu.
- Dobrze...
Komendant spojrzał się na naczelnika. Ten słuchał go z uwagą.
- Smok jest na chodzie?
- Tak.
Naczelnik aż uśmiechnął się szyderczo na myśl o wspomnianym Smoku.
- A drużyna?
- Cały oddział zwarty i gotowy. Udało się naprawić wszystkie systemy Smoka, miał już za sobą próbny lot. Amunicji starczy na długo.
- Świetnie...
Komendant spojrzał się przez okno z widokiem na spacerniaki i w oddali przemysłowe dzielnice miasta.
- Bo już wkrótce będą potrzebni.

Darkar uznał, że to chyba ich rydwan, więc po prostu usiadł z tyłu samochodu w milczeniu i patrzył przez okno w drugą stronę.