- Chciał ją porwać...
Patrzył się z pogardą na kulącego się anioła. Chwilę milczał. Może mógł być przydatny. Ale jak go do czegoś zmusić jeżeli zaraz ucieknie? Najchętniej przestrzeliłby mu kolana, ale co z tego jeśli po prostu się teleportuje?
- ...Módl się abyś faktycznie był przydatny.
Powiedział po chwili do anioła.

- od dawna się nie modlę. Ojciec mi nie odpowiada. - wzruszył ramionami. - straciłem w życiu jakikolwiek sens. Moje rodzeństwo zaraz zginie. Za... Zabiła mojego młodszego braciszka. Naszego braciszka. - kiwał głową. - Sariel wpadł w szał. To będzie koniec. - nadal kiwał głową. Mogli odnieść wrażenie że ten relacjonuje im trwającą walkę.

Anioł nagle rozwinął skrzydła, a temu manewrowi towarzyszyła spora emisja energii która odrzuciła Kaliniego. Jednocześnie skrzydła otoczone były ogniem i łysy został poparzony. Sariel wstał i odwrócił się rzucając na leżącego kawałek dalej wojownika i okładając go pięściami gdzie tylko popadło, z niesamowitą prędkością i siłą.

Co &%$#? Skąd ona...A no tak. Było nie spać, jak Bonjovi prawiła kazania.   Tybery stał z uniesionymi rękoma.  Nie miał teraz jak się schować, chociaż mógł próbować uciec. Spojrzał na dość kusząco wyglądającą anielicę. - Spokojnie kochana. Przecież możemy ponegocjować. - Możemy też nie negocjować. Uznał w myślach Tybery. Bardzo powoli zbliżał się do niej. - Powiem Ci, że przynajmniej wyglądasz na bardziej sprytną niż Twoja chyba siostrzyczka. No i wyglądasz. Nie sądzisz, że marnujesz się w tej ciemnej piwnicy o świeczkach? Taką kobietę to powinien oglądać świat, a nie bawi się w jakieś porwania wiernych książąt.

Naziści czekali w głównym korytarzu i obmyślali plan jak zabić Azazela. Po chwili jednak na dół zszedł cicho Hans.
-Szefie, tamten to kuloodporny i nie do zabicia...
-Ale kto?
-No anioł, szefie.
Hans podrapał się chwilę po głowie i zrzucił z pleców granatnik. - To módlcie się, by teraz ładował broń. - Po czym zaczął przygotowywać granatnik do wystrzału.

Tymczasem jeden z nazistów walczył właśnie z próbującymi spalić go w piecu żydami, gdy drugi kulił się w kącie widząc, jak Rosjanie gwałcą jego matkę. Próbował się przełamać, ale nie mógł. Ten widok wypalał mu wzrok.

Ostatnio edytowany przez Domi7777 (2017-07-25 23:03:25)

Sariel ciągle uderzał, coraz szybciej i coraz mocniej. Teraz Kalini nie był w stanie blokować jego ciosów. Obrywał w twarz, głowę, tors, barki.

Lahash nieco zamgliły się oczy. Nic się nie zgadzało ze schematami, zgodnie z nimi podbiegał do niej rozbroić ją a ona do niego strzelała. W innym próbował uciec i go zastrzeliła. Ale nie dotarła jeszcze do schematu w którym zaczyna z nią flirtować. Zupełnie nie odnotowała faktu że się zbliża.

Azazel wyszedł z korytarzyka i oparł się ramieniem o ścianę.
- masz zamiar tym rozwalić tu wszystko i wszystkich? - jego głos był mocny i donośny a przy tym brzmiał dość charakterystycznie. Nie szło by go pomylić. - z tego co kojarze to chcieliście kogoś żywego.

Koszmary nazistów zostały ukrócone gsy Camio przebijał ich serca szpadą. Halucynacje powoli obejmowały nazistów na korytarzu.

- Lailah... Wy, wy chyba znacie ją pod innym imieniem. - zastanawiał się chwilę. - nie pamiętam jak teraz się nazywa. Ale poprzednio przyjęła imię Rebecca. Gracia. Deborah. Może to któreś z tych?

Umrze tu. Całe życie spędził na treningu i walce, goniąc swoją wizję wojownika. I po co? Żeby podczas ostatniej walki zginąć, nawet nie zbliżywszy się do poziomu przeciwnika z którym walczył? Całe jego życie było w tym momencie bez znaczenia. Wszystkie jego doświadczenia równie dobrze mogły nie mieć miejsca. Po raz ostatni zawiedzie wszystkich. Banjali, tego pajaca Darkara i Lucy... Zwłaszcza Lucy. Nie chciał jej zawieść. Ostatnia próba. Umrze tutaj przynajmniej z czystym sumieniem. Na tyle na ile mógł mieć czyste sumienie.

Wydał ryk wojownika, odrzucając anioła, który poleciał na ścianę. Musi to zakończyć tu i teraz, choćby miał umrzeć w tej samej chwili. Energia wypełniała go całego, poza skalą tego co robił wcześniej. Zdawał się nią niemal świecić, energia ulatywała z niego niemal w tym samym tempie z którym ją zbierał. Musi ją utrzymać. Jeszcze chwilkę. Parę sekund. I będzie wolny...

Kalini kolejną falą odrzucił z powrotem anioła na ścianę. Fala ta była poza skalą poprzednich tak jak obecnie zbierana przez Kaliniego energia była poza porównaniem tego co zbierał wcześniej. Sprawna ręka którą posłał falę buchneła dymem i zaczeła bezwładnie zwisać, bezużyteczna. Był już na skraju tego co powinien zebrać, zebrana w nim energa z pewnością stanowiła górny limit który może osiągnąć człowiek. Czy człowiek ma dość siły aby pokonać anioła? Zaraz się okaże.
- Zaraz zobaczysz siłę ludzkości, aniele!
Czekał aż anioł w szale zapewne rzuci się po raz kolejny.

Kiedy anioł praktycznie już go sięgnął, uwolnił nagromadzoną w sobie moc. Niemal dosłownie wybuchł nią na wszystkie strony a z całego ciała buchnął dym. Energia w wybuchu zdawała się być odrobinę inna niż ta którą Kalini do tej pory używał - nie tylko oddziaływała fizycznie niczym zderzenie z tirem, ale anioł mógł poczuć jakby owa energia, trafiając go w pewnym sensie wywiała z niego całą moc. Beton z sufitu nie wytrzymał nacisku eksplozji i pod postacią gruzu poleciał w głąb kościoła.

Kalini, dalej odrobinę się dymiąc padł na ziemię plecami, nie ruszając się już w ogóle. Na klatce piersiowej, nogach jak i rękach było widać obrażenia przypominające poparzenia.

Kalini leżał i nigdzie się nie wybierał.

Walczył o każdy oddech, czuł się niczym przygnieciony przez głaz. Z każdym kolejnym uderzeniem serca czuł narastający ból. Umrze tu? Wygrał? Czy wygrana kosztem śmierci faktycznie jest wygraną?