Sion położył pomiędzy nimi jaśniejący kostur by mieli poczucie "wspólnego światła" po czym wrócił do swojej medytacji. To nie tak, że ignorował innych, po prostu musiał zregenerować siły i miał nadzieję, że reszta to zrozumie. Na szczęście dzięki swojemu wyszkoleniu był w stanie nadal rejestrować słowa innych więc wiedział co się dzieje.

Krasnolud się roześmiał gromkim śmiechem i klasnął parę razy.
- aaaa, myśliwi to tyle historii zawsze mieli! A jak już o łuku, mielimy raz taką kobitkę w gildii, młoda też, Hanka sie nazywała. Co to za babsko było... jaaa pierdole młody, gadaliśmy że ta to toporem ojca sie musi golić, bo żyletką dżungli nie wytniesz! - roześmiał się, znowu, klepiąc się w nogę- A raz jak sie Haneczka łuku uczyła, to ten, my patrzymy, tu stoi Haneczka i jej tatko. Tatko mówi tak: "Haneczko Haneczko skarbie, masz w ten cel tam trafić, widzisz? Tam, kozo. Jak Ci gadałem. No, dajesz!" To co, Hanka łuk w łapska, naciąga i chyba sama nie załapała że strzałe się wypuszcza, a potem łuk dopiero opuszcza. I, &%$#, ojciec strażnik, ze strzałą w kolanie został!- zatoczył się aż, śmiejąc znowu- Jakmy ryknęli ze śmiechu to nas z tą strzałą jeszcze ganiał, stary Harold, zadzior znany na całą twierdzę!- otarł znowu łezkę, śmiejąc się jeszcze.

Drużyna, kontynuowała jeszcze swoje rozmowy, aż w końcu zmorzył ich sen...

Po paru godzinach wypoczynku kostur osłabł jeszcze mocniej, jego światło było właściwie już żółte i odpędzało mgłę na znacznie mniejszą odległość, drużyna widziała swoje otocznie na długość nie przekraczającą jakieś 10 metrów. Ekipa, wypoczęta i gotowa do akcji mogła już ruszać w dalszą drogę...

Dookoła panowała cisza, przerywana tylko krokami drużyny. Nic się nie ruszało, cała widoczna okolica była nieruchoma, zarówno na moście z przodu jak i z tyłu nic nie było. Otoczenie wyglądało tak samo jak w chwili rozpoczęcia odpoczynku drużyny, platforma oraz zarysy mostów.

Most ciągnął się przed drużyną jeszcze kilkadziesiąt metrów, po czym najzwyczajniej się kończył - na samym końcu mostu znajdywało się coś w rodzaju drewnianej platformy, zawieszonej na 4 łańcuchach zaczepionych na rogach. Łańcuchy te ciągnęły się ku górze, znikając w mroku.  Pośrodku drewnianej platformy była kwadratowa metalowa płyta, zapewne pod naciskiem aktywuje ona jakiś mechanizm. Tradycyjnie, dookoła panowała cisza i pustka.

Trel szedł z łukiem w gotowości. Miał oczy dookoła głowy, prawie że dosłownie. Nadal pamiętał że nie mają pewności że czarodziejka zginęła i nie wróci z kolegami nakopać im od tyłu. Nadal miał za paskiem sztylet który wcześniej należał do nieboszczki. Przy pierwszej okazji jeśli takowa będzie będzie też musiał uzupełnić strzały. Jeśli mu się skończą zostanie z mieczem i nożami, a tego wolał uniknąć. Przeciwników lepiej pozbyć się zanim dotrą do ciebie.
- Jak myślisz - zwrócił się do krasnoluda - będzie działało?  I czy to bezpieczne? - nie był pewny czy jest w stanie zaufać staremu mechanizmowi.

Drewno, co nie ulegało wątpliwości z pewnością było stare, lecz zadziwiająco dobrze zakonserwowane jak na jego możliwy wiek. Raczej powinno wytrzymać ciężar drużyny.

Krasnolud wzruszył ramionami, patrząc na ich obu. Westchnął ciężko i postąpił krok, wkraczając na platformę.