- dobra, kładź się- powiedział krasnolud, wyciągając już manierkę, jak się zdaje, swojego alkoholu. Gdy Sion już chociaż przysiadł, krasnolud przyklęknął i przyjrzał się dokładniej ranie, choć bez dotykania. Ściągnął brwi, chyba wąchając przy okazji- nie jest zatruty. Ale Cię połamał. Dobra, zaradzimy na wszystko, zaciskasz teraz zęby i myślisz o gołej dupie ładnej panienki- powiedział, po czym zasłonił mu oczy jakąś chustą, którą wyjął też zza swojej szaty. Odczekał chwilę, jakby chciał, żeby się tego nie do końca spodziewał, po czym możliwie najprostszą drogą, żeby nie potęgować bólu, rozsunął szatę by widzieć klatkę piersiową maga- Trel, chodź tu, masz go trzymać żeby mi się nie wyrywał, bo sobie sam zaszkodzi! Siadaj za nim i trzymaj go za ręce, ma nie drgać, przyłóż się!- krzyknął, siedząc tuż przed półleżącym Sionem.

Krasnolud przemyślał, czy dobrym wyjściem jest wlewanie w gardło Siona jego krasnoludzkiej gorzałki, sądząc jak i tak kaszle...
- dobra, zabawa się zaczyna. Trel, powiedz gdzie się wychowałeś?- zapytał, chcąc zająć czymś ich obu, samemu przygotowując się już z zaklęciem i wyrywaniem bełtu. Wyciągnął coś na rodzaj kolejnej szmaty i polał ją gorzałką.

Nie czekając aż jednak Trel jakoś zajmie Siona, nie patyczkując się wyciągnął bełt tą samą drogą, jak ten wszedł. Przyłożył od razu namoczoną alkoholem szmatę do ranu, a jego oczy rozbłysły na złoto. Sion mógł poczuć się... dziwnie ciepło, a ból, o ile na początku był uderzający, teraz ustępował. Czuł się rozluźniony.
- z pięć minut i będzie okej... - powiedział ściszonym głosem, przytrzymując szmatkę przy ranie. Krew jakby wsiąkała z powrotem w jego skórę i ogólnie działy się cuda.

Krasnolud cofnął więc rękę. Po przerwaniu czaru Sion mógł poczuć ogromny, nagły napływ zmęczenia, jakby pracował ciężko przy budowie cały dzień- mięśnie odrętwiały, puls się podwyżył, było mu gorąco i był strasznie zmęczony. Krasnal natomiast wstał i spojrzał w stronę, w którą powinni pójść.
- kiepsko. On nie pójdzie dalej, Trel- powiedział do myśliwego- moja magia zamyka rany, ale i wykańcza organizm. Będzie kiepsko iść z nim teraz- powtórzył, robiąc skonsternowaną minę, rozmyślając, co dalej.

Sion dość ciężko pokiwał głową ze zrozumieniem. Próbował wstać i oprzeć się o lasce ale trochę się chwiał. Czekał na lidera aż zdecydują gdzie będą obozować.

Trel zdjął swój płaszcz i torbę z ramienia.
- Sion, moim zdaniem powinieneś leżeć. Mogę ci zaoferować moją torbę i płaszcz jako siennik. Mógłbym też stanąć na warcie jako pierwszy. Zdążyłbym zareagować, mam łuk. Do czasu zanim by tu cokolwiek dotarło zdążylibyście się obudzić.

Odetchnął głęboko, robiąc bardziej odprężoną minę. Siedział jakby w rozkroku, bo inaczej krasnoludy to i tak raczej nie mogły.
- aaa, panowie, panowie... to co, może zacznę... mieliśmy kiedyś takiego, co się Thorek nazywał. Wiecie, taki człowiek rozwałka, awanturnik. Do tego Gimmy, zwiadowca po dziś dzień, a to nie lada jest wyczyn tyle dożyć!- powiedział unosząc palec w górę. Odłożył zaraz. Widać, że miał rozbawioną minę- No i tak... lecimy lecimy, młodzi byliśmy, szczeniaki takie... wiecie, przez las. Rzadko które twierdze mają wyjścia na powierzchnię. My mieliśmy. I tak... idziemy se we trzech, nie? Thorek przodem, Gimmy z tyłu, ja środek. No i, nagle Gimmy coś, że znalazł zioła, które matka kazała mu zerwać. My, dobra, to dogonisz nas. I dobra, idziemy. Akurat zakręt, taki niefortunny... wychodzimy, gadam do Thoreka: "słuchaj no stary, bo niebawem to świniobicie bedzie i tak"... i nagle, jak nie zoczę wielka maciora sie na nas gapi. A za nią młode. Thorek patrzy na mnie, ja na Thoreka, nagle on rzuca: "@&#$ STARY!"- Yngvar uniósł się nieco, wybuchając na moment gromkim śmiechem- Aaa, głupiśmy byli, ale czekaj! Tak biegniemy, mijamy Gimmy'iego, a ten baran tam poszedł sprawdzić co nas tak wystraszyło! My tak na moment stop, "on serio tam poszedł?" A tu nagle takie "KUUURWAAAA CHŁOPAKIIII"! Czujecie że my biegliśmy a ten nas jeszcze wyprzedził?!- wybuchnął znowu gromkim śmiechem, klepiąc się w kolano- Aaaa, ten to był dobry... od zawsze zadatki na zwiadowcę, hehe!

Opanował już swój gromki śmiech, otarł łezkę rozbawienia.
- No, Trel, zapodaj jakąś historię. Stary krasnolud chciałby Cię poznać, boś zacny chłop jest!- powiedział, kiwając na Trela głową zachęcająco, typowy przyjazny uśmiech, nawet zmarszczki przy oczach, jak taki dobry staruszek.