Donikąd. Usłyszeli oboje, lecz każdy z nich oddzielnie. Jeśli chcesz znaleźć tu jakiekolwiek określone miejsce, z pewnością go nie znajdziesz. Z moich obserwacji i doświadczeń paru osób będących tu przed Tobą wynika, że wiele szczęścia potrzeba by jakakolwiek kraina przeżyła w jednym kawałku. Kolejne zdanie pojawiło się już tylko w głowie kobiety, tym razem jednak brzmiało ono bardziej ponuro niż zwykle. Jakby głos sam przejął się tym, co myśli. Aleks z kolei mimowolnie przesuwał się co jakiś czas o parę kroków w ich stronę, zyskując wymuszone zainteresowanie sytuacją. Zaczynał wybudzać się z emocjonalnego letargu i zdawać sobie sprawę, że przecież to na przybyszy czekał tu tak w samotności.

- Co to za urządzenie, Novo? - Spojrzał zaintrygowany rycerz na przedmiot spoczywający teraz w kieszeni kobiety. Ton od razu zdradzał głębokie zafascynowanie nieznanym przez Nitrama. Zbliżył się nieco - na odległość 2 metrów - do niej bez wyjętego oręża, w normalnej postawie z obiema rękami założonymi na piersi.

-Chyba już wolałbym Gehennę niż ten cały bajzel...- Zmęczenie i senność dobijały Shultza. Skryty w cieniu sporego parasola którym osłaniał się przed przeklętymi promieniami słonecznymi, przemierzał powoli nieznane mu tereny. Skłamałby gdyby stwierdził, że nie był podekscytowany wydarzeniami ostatnich miesięcy. Ba! Wątpił by był kiedykolwiek wcześniej w swoim życiu tak podekscytowany jak teraz. Ale trzy słońca, to o trzy za dużo jak dla niego. Normalnie by nie podróżował za dnia, ale na nieznanym terenie musiał być bardziej wybredny przy wyborze miejsc odpoczynku. Wysmarkał sporą plamę żyjącej własnym życiem mazi która często zbierała się w jego nozdrzach i ruszył dalej tą przeklętą, odsłoniętą ścieżką. Doceniłby nawet cień jednego drzewa.
Maszerował kilka następne godzin, starając się umilić sobie czas lekką lekturą. Jedna z jego ulubionych książek, cudem zachowana. Gdyby nie zabrał jej wtedy z sobą pewnie nigdy by już jej nie zobaczył po całym tym zdarzeniu.
- "Tam gdzie zaczynają się wątpliwości". Jednak współcześni pisarze jeszcze potrafią coś wykrztusić ze swoich duszy. - zamyślił się na chwilę. Czy coś takiego jak "współczesność" miało jeszcze jakiekolwiek znaczenie? Bahhh! Odgonił rozpraszające myśli i skupił się na drodze. Nadal musiał uważać by nie złapać oparzenia słonecznego.
Przytłaczające niczym sklepienie na barkach Atlasa uczucie nudy zostało przerwane coraz to wyraźniejszymi odgłosami rozmowy przed nim. Czyżby jego umysł czekało zbawienie w postaci chociaż najmniejszej interesującej rzeczy?. Energia i motywacja napłynęły do niego i przyśpieszył kroku, aż ujrzał członków konwersacji o zegarku.
-Guten Morgen!

-Das ist ja ausgezeichnet!- krocząca w cieniu parasola postać aż podskoczyła z wrażenia po usłyszeniu swojego języka. Nie wyłaniając się objęć ciemności ukłonił się lekko. Shultz od razu wyczuł parę niedociągnięć akcentu, ale to mu nie przeszkadzało.
-Ojczysty język w tej dziwnej krainie to istna przyjemność dla moich uszu. Niech się jednak fraulein nie martwi. Słyszę, że nie jest to Twój ojczysty, więc może kontynuujmy w angielskim? Jeśli takie coś jeszcze istnieje w tym dziwnym świecie. - Natychmiast się wyprostował i z ręką założoną za plecami podszedł do nieznajomej. Gdy był już bliżej w pierwszej kolejności dało się zauważyć jego strój, który cóż... widział lepsze dni. Stary, czarny wypłowiały płaszcz, o dwóch długich rzędach guzików, z których może dwa są oryginalne, pozostałe wydają się być z co najmniej dwudziestu innych ubrań. Szeroki parasol, z około trzema łatami, zasłaniał twarz nieznajomego do momentu aż podszedł.
-King Shultz, do usług meine Fraulein. - zbliżył się na tyle by mogła ewentualnie uścisnąć jego wyciągniętą pod parasolem dłoń. Od razu dało się zauważyć blado zielonkawe zabarwienie pomarszczonej skóry dłoni, nienaturalnie długie palce i szponiaste paznokcie, które zdają się być w jakiś sposób regularnie piłowane w bardziej przyjemne dla oka zgrabne kształty.
Natomiast spod parasola emanował uśmiech widniejący na dość nietypowej twarzy. Kompletnie łysa głowa, lekko szpiczaste uszy, skóra równie o dziwnym kolorze jak na dłoniach. Pomarańczowe z lekką nutą czerwieni tęczówki głęboko osadzonych oczu lustrowały nieznajomą spokojnym i uprzejmym spojrzeniem. Delikatny uśmiech którego nie powstydziłby się nawet anioł dawał wrażenie dyskretnego constant rape facea.
https://cdn.discordapp.com/attachments/ … feratu.png

Tymczasem Aleks wciąż beznamiętnie sunął ku przybyszom, wciąż próbując sobie przypomnieć skąd właściwie tu przyszedł i jak dawno temu. Od dłuższego czasu już nie odzywał się do niego tajemniczy towarzysz, który łudząco przypominał mu samego siebie. Teraz wojownik stał tuż za Novą, nie zwracając uwagi na niezręczną ciszę, jaką wnosił do konwersacji, ospale obserwując resztę. Jakby czuł, że nie ma potrzeby wnosić czegokolwiek do przywitań.

Przeraźliwie jasno po tej części świata. Kraina o wielu słońcach dla kogoś takiego musi być jak koszony ogród dla wiosennego alergika nieprawdaż? Niepokojący głos zwrócił się w głowie do łysego mężczyzny. Poczuł, jakby ktoś lekko uśmiechnął się do niego, po czym sposępniał, mimo że brak było jakiejkolwiek twarzy, która wywołałaby dane wrażenie.

Nova znów zerknęła na zegarek. Liczba znów się zmniejszyła o jedną jednostkę. A ona stała w miejscu.

Spoiler:

Gdybym tylko znalazła coś do szybkiej podróży może by mi się udało...

"Hoho, witam. Ta kraina nie zaczyna mnie zadziwiać, przedstawisz się? Nie za bardzo Cię widzę chyba, masz jakąś formę?" pomyślał w odpowiedzi na głos w jego głowie. Miał kiedyś przyjemność doświadczyć telepatii i zawsze zostawiała ona śmieszne uczucie w jego martwym żołądku. Wyrwał się z zamyślenia i poprawnie przywitał z rycerzem.
-Cała przyjemność po mojej stronie. Podróżujecie razem? Nie chcę się narzucać ale z chęcią bym skorzystał z uroków wspólnej wyprawy jeśli to możliwe.- Ukłonił się lekko i usmiechnął.