Nifril spojrzała na samotne, zniszczone miasto na wzgórzu. Teraz już była pewna tego, że zarówno kapłan jak i ludzie mieszkający w obozowisku nie mówią im wszystkiego. Wpatrywała się tak w mury jakby próbując przewiercić je przenikliwym wzrokiem po czym potrząsnęła lekko głową próbując pozbyć się kotłujących się niekontrolowanie myśli.
- ... Cóż, nie traćmy więcej czasu. Czym szybciej wyruszymy tym lepiej. A lepiej wyruszyć tam teraz, o świcie, nie chcemy przecież tam nocować.

Ostatnio edytowany przez Maffinka (2016-12-27 11:46:39)

Chłopiec wydawał się chcieć spytać o coś starca, ale się rozmyślił. Cały czas kręcił się koło Nesodrima, ale tak jakby chciał by nikt nie zwrócił na niego uwagi.

Fillpl napisał:

Do grupy awanturników podbiegł pewien osobnik. Osobnik był odziany w poobijany stalowy pancerz którym kiedyś mógł szpanować tylko ktoś wysoko postawiony w straży miejskiej. Miał przy sobie również stalową tarczę przypominającą te legionu rzymskiego. Można było na niej dostrzec obecnie poturbowanego złotego lwa na czarnym tle, ten sam symbol widniał na pancerzu osobnika. U pasa wisiała mu buława oraz krótki miecz w praktycznej i ozdobnej pochwie. Nie można było dostrzec twarzy osobnika zza zasłony wgiętego hełmu, jednak wzrostem górował nad resztą. Człowiek w pancerzu dobiegł do grupy, przez chwilę ciężko dyszał po czym zwrócił się do nich:
- Słyszałem że do ruin miasta wybiera się jakaś grupa w celu zdobycia tam artefaktu. Zgaduję że to wy?

- Tak, dobrze trafiłeś-
Tu przerwała, zastanowila się, przyjrzała jego tarczy oraz zbroi i zwróciła się do nieznajomego możliwie jak najbardziej poprawnie politycznie:
- yyy... rycerzu. ...? Ja, dwójka moich bardzo głośnych towarzyszy oraz nasz cichy pomocnik wyruszamy po artefakt z polecenia kapłana tutejszej osady. O ile nie straszne ci bliżej nieokreślone niebezpieczeństwa z chęcią przyjmiemy cię do w nasze szeregi.
Tu zwróciła się do ,,towarzyszy'' i ,,pomocnika''
- Nie macie chyba nic przeciwko?
Po czym kontynuowala dalej mowiac do ,,rycerza''
- Chociaż widzę, że jesteś świetnie przygotowany i pełny zapału.

Chłopak zapatrzył się na rycerza z podziwem i szacunkiem w oczach, czego ten raczej nie widział przez przysłonę hełmu. - ja...ja chciałem się pana zapytać czy nie spotkał pan może kobiety.... blond włosy, drobna twarz i brązowe oczy...imię... - zawiesił się na chwilę jakby zapomniał, a jego oczy rozszerzyły się w przestrachu.

Klapa chodziła dość opornie, całkiem prawdopodobnie z powodu wgnieceń, uszkodzeń i jak mogła stwierdzić Nefril po swojej ręce, z powodu pyłu i nie tylko.
- Obawiam się iż tymczasowo nie będę w stanie ukazać wam swojej twarzy jak i zbyt dobrze ujrzeć waszych, ale dziękuję za próbę.
Następnie zwrócił się do chłopca.
- Nie widziałem nikogo żywego kto by pasował do twojego opisu. Jednak jest to... było to niemałe miasto i z pewnością to iż nikogo takiego nie widziałem nic nie świadczy. Zresztą... zważywszy na to co widziałem, może to i lepiej dla tej osoby iż nie była w mojej okolicy.
Następnie znowu zwrócił się do Nefril.
- W takim razie wyruszę razem z wami, dobrzy ludzie. Czy mogę wiedzieć kiedy wyruszamy?

Fillpl napisał:

Klapa chodziła dość opornie, całkiem prawdopodobnie z powodu wgnieceń, uszkodzeń i jak mogła stwierdzić Nefril po swojej ręce, z powodu pyłu i nie tylko.
- Obawiam się iż tymczasowo nie będę w stanie ukazać wam swojej twarzy jak i zbyt dobrze ujrzeć waszych, ale dziękuję za próbę.
Następnie zwrócił się do chłopca.
- Nie widziałem nikogo żywego kto by pasował do twojego opisu. Jednak jest to... było to niemałe miasto i z pewnością to iż nikogo takiego nie widziałem nic nie świadczy. Zresztą... zważywszy na to co widziałem, może to i lepiej dla tej osoby iż nie była w mojej okolicy.
Następnie znowu zwrócił się do Nefril.
- W takim razie wyruszę razem z wami, dobrzy ludzie. Czy mogę wiedzieć kiedy wyruszamy?

Nifril weszła na drogę prowadzącą do miasta
- Najlepiej już teraz. Może po drodze znajdziemy też tą blond włosą kobietę o której rozmawiacie.

Nifril badawczo przygladała się Edgarowi obserwując wszystkie wgniecenia i postawę. Przez chwilę widać było po niej zaniepokojenie i zamyślenie. Jednak po chwili ciszy odpowiedziała
- Do jakieś katedry, coś takiego. Miejmy nadzieje, że dalej będzie stać w jednym kawałku.